Een nieuwjaarsreflectie

Ook al kan ik het teleurstellend vinden om niet iemand voor de feestdagen te hebben, eerlijk gezegd, tegen de tijd dat het nieuwe jaar begint, denk ik meestal aan wat er komen gaat, en maak ik me niet druk over wat er niet is, in het afgelopen jaar.

Er is altijd iets spannends aan opnieuw beginnen, nietwaar? Ik weet dat het gewoon een datum op de kalender is in het holst van de winter, maar iets over een heel nieuw jaar maakt me altijd enthousiast over de mogelijkheden. Voor Anne van Green Gables is elke dag fris zonder fouten, en daar hou ik van, maar ik vind het makkelijker om een heel jaar achter me te laten.

Niet dat 2017 helemaal verschrikkelijk was. Op dit punt vind ik het nuttig om met een vriendelijke lens terug te kijken op het afgelopen jaar. Mijn focus ligt zo vaak op wat er niet is gebeurd en wat niet goed ging, in plaats van op de goede dingen.

Romantiek is vaak in mijn gedachten, voor beter of slechter, en ik eindigde 2017 single en zonder vooruitzichten. Het is gemakkelijk om dat als een mislukking te zien. Maar als ik wat dieper graaf, denk ik aan de liefde en zorg die ik in mezelf heb gestopt – een keuze die ik maakte nadat ik nogal wat dates achter elkaar had gehad, waardoor ik me niet goed voelde over mezelf. Die onderbreking van het daten gaf me de kans om dieper in contact te komen met vrienden en familie, de aandacht te besteden die ik wilde in mijn werk en mijn eigen ziel te koesteren. Toen ik de kans kreeg om weer te daten, heb ik die gegrepen. In die relaties was ik eerlijk over waar ik op hoopte en over wie ik ben. Dat ze niet zo ver zijn gekomen, betekent niet dat ik iets verkeerd heb gedaan, of dat ik niet goed genoeg ben (dat moet je misschien ook horen).

Het is verleidelijk, nietwaar, om je voor te stellen dat je op de een of andere manier hebt gefaald omdat je nog steeds vrijgezel bent en dat niet wilt zijn? Het is helemaal niet waar. Ik denk dat je alles doet wat je kunt, en dat het gewoon nog niet het juiste moment is. Eerlijk gezegd denk ik dat het beste dat ieder van ons kan doen is met heel ons leven opdagen, ons best doen om in het oog te krijgen wat voor ons is en voorbij te gaan aan de dingen die dat niet zijn.

Sluit je alsjeblieft bij me aan in de hoop op alles wat komen gaat. Misschien ziet het er niet uit zoals we willen (wat doet het eigenlijk?) Maar wat als het echt beter is? Wat als het precies is wat bij ons past, precies wat we nodig hebben?

De laatste tijd ben ik elk weekend aan het salsadansen, dus ik hoop dat je een dansmetafoor toestaat. Als de dans voorbij is, is er een overgang. Als ik mijn voormalige partner loslaat, knijpen we elkaar de hand, soms knuffelen we en zeggen we dankjewel. Daarna begroet ik mijn nieuwe partner met een warme glimlach en veel enthousiasme. Ik heb besloten om de hand van 2017 in de hand te knijpen als we uit elkaar gaan, en een beetje dankjewel te fluisteren, voor alles terwijl ik 2018 met een grijns begroet, en uitreikend, erop vertrouwend dat ik in goede handen ben.

Cara Strickland schrijft vanuit haar huis in de Pacific Northwest over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.