Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van Amy Schumer’s nieuwe film I Feel Pretty’. Het uitgangspunt leek tenslotte te suggereren dat vrouwen zonder een ideaal lichaam (dus wij allemaal) misschien een hoofdletsel nodig hebben om te beseffen hoe fantastisch we werkelijk zijn.
Maar aan de andere kant, wie heeft er niet mee geworsteld om delen van zichzelf te willen veranderen? Vooral als het op daten aankomt, heb ik me vaak afgevraagd of er niet iets mis met me was, of dat ik niet aantrekkelijker zou zijn voor mensen met wie ik wilde daten als ik alleen maar lang zwart krullend haar had.
Gewapend met gemengde gevoelens ging ik naar het theater. Hier is het ding: ik denk dat deze film een stuk universeler is dan hij op het eerste gezicht lijkt. Misschien ben je niet geobsedeerd door “onmiskenbaar mooi” te zijn zoals Renee, het personage van Amy. Maar tenzij je extreem goed aangepast bent, vermoed ik dat je niet altijd helemaal zeker bent. Je zou in je hoofd kunnen geloven dat je grappig, lieflijk en uniek geweldig bent zoals je bent, maar het kan moeilijk zijn om het in je hart of je acties te vertalen.
Renee’s hoofdletsel schakelt haar interne criticus uit. Plotseling vindt ze dat ze mooi is, en dat verandert alles voor haar. Ze had het gevoel dat ze vastzat in haar leven: haar baan is niet wat ze wil, ze is het beu om single te zijn (wie kan het vertellen?), en ze is over het algemeen ongelukkig met zichzelf (hoewel ze wel een paar goede vrienden heeft). Als ze eenmaal gelooft dat ze aan haar eigen normen voldoet, begint ze doelbewust door haar leven te gaan. Ze maakt zich geen zorgen dat mensen niet opletten als ze spreekt, ze maakt zich geen zorgen over afwijzing. Ze leeft in de overtuiging dat ze het al waard is.
Onthoud dat er verder niets aan Renee is veranderd, ze gelooft alleen van wel. Met deze munitie begint ze haar carrière te transformeren, ze vraagt de leuke jongen bij de stomerij uit, ze bestelt drankjes aan de bar in afwachting van snelle service. Nu, in plaats van zichzelf buiten spel te zetten voor wat ze wil, gaat ze er achteraan en reageren mensen.
Zoals ik er sindsdien over heb nagedacht, kon ik niet stoppen met denken aan een citaat uit het nieuwste boek van Bren Brown, Braving the Wilderness: “Stop met wandelen door de wereld op zoek naar bevestiging dat je er niet bij hoort. Je zult het altijd vinden omdat je hebt dat tot je missie gemaakt. De waarheid over wie we zijn leeft in ons hart. Onze oproep tot moed is om ons wilde hart te beschermen tegen constante evaluatie, vooral dat van onszelf. Niemand hoort hier meer dan jij.’
Wat is het verschil tussen mensen die liefde ervaren en erbij horen? Bren heeft gezegd. Ze geloven dat ze het waard zijn. Dat is het.
Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan om in je eigen waardigheid te gaan geloven. Er zijn veel berichten die ons constant vertellen dat we niet goed genoeg zijn (en veel daarvan komen van binnenuit). Dus misschien is het tijd voor jou en ik om te oefenen? Neem een pauze van de last van vergelijking, van je niet goed genoeg, slim genoeg, dun genoeg of net genoeg voelen. Zet het een uur of twee neer.
De waarheid is dat Bren gelijk heeft: niemand hoort hier meer thuis dan jij. Ik hoop dat u en ik geen hoofdletsel nodig hebben om dat te geloven, en als we het eenmaal geloven, om te leven zoals we het geloven. Hoe zou ons leven veranderen? Wat zou je doen als je niet zo bezorgd was dat je een bedrieger in het leven was?
Wat me is opgevallen, terwijl ik met veel mensen praat, is dat de meesten van ons een beetje bezorgd zijn dat we er niet bij horen. Dat merkt Renée ook. Zelfs de mensen die ze enorm respecteert, bevinden zich vaak op wankele grond. Die “onmiskenbaar mooie” meisjes maken zich ook zorgen over hun dijen, hun relaties, hun wenselijkheid. Ze vragen zich ook af of ze de dingen krijgen die ze willen in het leven.
Laten we ervoor kiezen om samen te geloven. Laat dit doordringen in de manier waarop je naar yoga gaat, en naar dat restaurant dat je leuk vindt. Laat het de manier waarop je bent met je vrienden en familie veranderen. Laat het invloed hebben op de manier waarop je naar daten kijkt. Laat het zelfs de manier veranderen waarop u de klantenservice belt. Laat het je volgen in je dromen: NIEMAND hoort hier meer thuis dan jij.
Cara Strickland schrijft vanuit haar huis in de Pacific Northwest over eten en drinken, geestelijke gezondheid, geloof en single zijn. Ze houdt van hete thee, goede wijn en diepe gesprekken. Ze zal altijd met je hond willen spelen. Maak contact met haar op Twitter @anxiouscook.