Wat ze zouden willen dat ze hadden geweten: The Fallout from Infidelity

De meeste mensen die de extreem onverstandige beslissing nemen om ontrouw te zijn, realiseren zich niet alle manieren waarop hun leven (en dat van hun geliefde!) zal worden beïnvloed. Een groot aantal vrouwen heeft op een gegeven moment misschien een voorbijgaande gedachte gehad over een affaire – maar slechts een fractie van hen gaat er echt mee door. We spraken met vrouwen die deze trieste keuze hebben gemaakt: dit zijn de dingen die ze graag vooraf hadden geweten.

1. Het begon waarschijnlijk onschuldig.

De kans is groot dat ze niet van plan waren om vals te spelen. Misschien waren ze verveeld en eenzaam, of gewoon vaag ontevreden. Misschien hebben ze “opnieuw contact gemaakt” op Facebook, een vriendschap gesmeed op het werk of begonnen te flirten met een vriend. Op een gegeven moment werd de grens tussen goed en kwaad wazig, maar achteraf waren alle tekenen er.

2. Ze dachten niet na over de gevolgen totdat het te laat was.

Het voelde goed of juist of net anders genoeg, en op dat moment voelden ze zich machteloos om weerstand te bieden. Toen de hormonen gierden en iemand hen vertelde dat ze mooi en speciaal en fantastisch waren en echt naar hen luisterde, waren gedachten aan gebroken gezinnen en harten miljoenen kilometers ver weg. Pas toen ze fysiek die grens overschreden, realiseerden ze zich alles wat ze te verliezen hadden.

3. Ze leefden in constante angst.

Wat als hun minnaar belde? Wat als hij dat niet deed? Wat als iemand ze samen zou zien? Moeten ze hem bellen? Handelden ze anders? Anders kleden? Toen ze niet bezig waren met obsessief bezig zijn met deze vragen, speelden deze vrouwen alle mogelijke uitkomsten in hun hoofd totdat ze begonnen te tollen.

4. Het schuldgevoel was allesverslindend.

Ze zijn iemands vrouw, mogelijk iemands moeder. Ze legden geloften af en bouwden een leven en een gezin op. Nu leefden ze een leugen, dag in dag uit. Ze huilden in de douche, in de auto, in de badkamer op het werk. Soms wisten ze niet eens hoe dit allemaal kon gebeuren. Ze praatten met vrienden over sullige bedriegers, en ze waren er zo zeker van dat ze zouden krijgen wat hen te wachten stond. Nu waren zij de bedrieger, en de schaamte zou nooit, nooit verdwijnen.

5. Ze trokken zich terug van hun vrienden.

In het begin was het totaal exclusieve, uiterst geheime karakter van de affaire een van de grootste aantrekkingskrachten. Het waren zij tweeën tegen de wereld en ze genoten van die band. Maar uiteindelijk gebeurde er iets en wilden ze er met iemand over praten, en ze konden nergens terecht. Ze realiseerden zich dat zelfs het vertellen aan een beste vriendin haar in een slechte positie zou brengen en mogelijk de affaire in gevaar zou kunnen brengen. Ze kookten dus rustig en voelden zich erg alleen.

6. Ze ontdekten dat geen enkele relatie perfect was.

Net toen ze het het minst verwachtten, zou deze perfecte minnaar – degene met wie ze lijf en leden riskeerden om bij elke geheime beurt te zijn – iets doen om te irriteren, desillusie of teleur te stellen. De armen waarin ze troost zochten om aan de apathie van een echtgenoot te ontsnappen, zouden onverschillig worden; degene die hen met rustig vertrouwen binnenhaalde, zou behoeftig worden. Alle relaties vergen opoffering, werk en compromissen, realiseerden ze zich. Dit ah-ha-moment was even diepgaand als pijnlijk.

7. Het bewaken van de computer en mobiele telefoon was een fulltime baan.

Zelfs als ze probeerden de communicatie tot het absolute minimum te beperken, moesten ze een gewaagde ontmoeting regelen. Wat betekende dat de computer en mobiele telefoon allerlei vernietigend bewijs bevatten. Ze kregen regelmatig paniekaanvallen en vroegen zich af of ze de laptop echt open hadden laten staan, en als ze de mobiele telefoon vergaten, moesten ze naar huis rennen om hem meteen op te halen, elke keer weer.

8. Ze waardeerden dingen over hun partner die ze nog nooit eerder waren opgevallen.

Geef het de schuld van intens schuldgevoel (of misschien leden ze een beetje spijt van de koper), maar als hun echtgenoot hun koffie zou brengen zoals ze het wilden, of eraan herinnerde hun stiefmoeder een verjaardagskaart te sturen, brak hun hart slechts een heel klein beetje. beetje.

9. Verbergen of bekennen? Beide opties zuigen.

Op een gegeven moment werd een deel van hen – misschien een enorm stuk van oksels tot enkels – de leugens beu en wilde wanhopig opruimen. En dan zouden ze zich herinneren wat er op het spel stond en huiverden diep. Fessing zou waarschijnlijk het einde van hun huwelijk betekenen. Het zou hun partner pijn doen en boos maken en, als er kinderen waren, hun wereld op zijn kop zetten als het huwelijk zou ontbonden worden. Ze zouden worden gebrandmerkt met de scharlaken A, en het leven zou nooit meer hetzelfde zijn.

10. Ze hebben ernstige spijt.

Zelfs als de affaire de katalysator was die een einde maakte aan een rampzalig, ellendig huwelijk, waren er dingen die ze wensten dat ze anders hadden gedaan. Harten, beloften en vertrouwen waren gebroken, en als ze toen wisten wat ze zeggen dat ze nu weten, zouden ze willen dat ze terug konden gaan en op zijn minst een paar pagina’s geschiedenis konden herschrijven.

Ben je ooit in de verleiding gekomen om vals te spelen? Welk advies zou je hebben voor degenen die deze slechte keuze overwegen?

Meer van iVillage:

Alleenstaande vaders! Doe mee om serieuze prijzen te winnen in de Hot Dads Photo-wedstrijd!

6 dingen die mannen leuk vinden en die je kunnen verrassen

Echtscheidingsadvies voor ouders: 18 dingen die niemand je vertelt over scheiden