Zijn tegenstellingen de wet van aantrekking?

Wanneer je iemand ontmoet die totaal anders is dan jij, kan het soms niet anders dan dat je meer wilt weten. Je hebt misschien niets gemeen – ze zijn werelds, je bent een huismus; ze zijn extravert, jij bent verlegen. Maar je vindt grote aantrekkingskracht in het kennen van deze persoon omdat je hun verschillen opwindend vindt of omdat ze je in staat stellen eigenschappen te ervaren of te observeren die je niet in jezelf hebt. Het idee dat ‘tegenpolen elkaar aantrekken’ kan in je hoofd blijven hangen, mede dankzij grappige situationele komedies en onverwachte romances op het scherm. Maar in werkelijkheid trekken tegenpolen niet zo vaak aan als je zou denken, en stoten ze misschien zelfs sneller af.

Verschillende klassieke en recente onderzoeken tonen aan dat we ons meer aangetrokken voelen tot en meer geneigd zijn om te daten of te trouwen met mensen die op ons lijken. Overeenkomsten zijn aangetoond in termen van fysieke aantrekkelijkheid (Berscheid, et al., 1971), attitudes en waarden (Lou & Klohnen, 2005) en soortgelijke overtuigingen (Byrne, 1971). Het is ook waargenomen bij leeftijd, religie, opleiding en intelligentie, om er nog een paar te noemen (Watson et al., 2004). En niet alleen hebben we over het algemeen de voorkeur en kiezen we ervoor om met mensen te zijn die op ons lijken, maar we gaan zelfs zo ver dat we een hekel hebben aan mensen die een andere houding hebben dan wij (Rosenbaum, 1986).

Er zijn verschillende theorieën om te verklaren waarom dit gebeurt. Eén idee is dat we ons aangetrokken voelen tot mensen die op ons lijken omdat ze onze overtuigingen over onszelf bevestigen (Byrne, 1971). We willen geloven dat we goed zijn, en als we iemand ontmoeten die op ons lijkt, vinden we diegene leuk omdat ze ons laten geloven dat wij ook goed zijn. Een ander idee is dat we bang zijn voor afwijzing, dus zoeken we mensen die op veel verschillende niveaus bij ons passen (Kiesler & Baral, 1970). Het kan ook zijn dat we dol zijn op mensen die op ons gesteld zijn (Condon & Crano, 1988). Als we aannemen dat mensen met vergelijkbare attitudes ons meer mogen, dan zullen we ook meer van hen houden, ongeacht wat ze werkelijk geloven.

Nog belangrijker is echter de consistente bevinding dat overeenkomst verband houdt met het succes van relaties (bijv. Acitelli, Kenny, & Weiner, 2001). En ook al voelen mensen zich aangetrokken tot soortgelijke anderen op veel verschillende kenmerken, sommige factoren zijn belangrijker dan andere als het gaat om de kwaliteit van de relatie. Onderzoek toont aan dat niet de overeenkomst in waarden of politieke overtuigingen belangrijk is, maar de overeenkomst in persoonlijkheid (Luo & Klohnen, 2005) en emoties (Anderson, Keltner, & John, 2003) die het verschil maken in romantische relaties. Studies van onze eigen eHarmony Labs-onderzoeker, Dr. Gian Gonzaga, tonen aan dat stellen die in de loop van de tijd meer op elkaar lijken qua persoonlijkheid en emoties, ook tevredener worden (Gonzaga, Campos, & Bradbury, in druk).

Bij het verklaren van deze bevinding suggereren Dr. Gonzaga en collega’s dat persoonlijkheidskenmerken en emoties invloed hebben op hoe we reageren op situaties. Als er bijvoorbeeld iets ergs met een stel gebeurt, kunnen vergelijkbare persoonlijkheden ervoor zorgen dat ze op dezelfde manier reageren, wat aan elkaar aangeeft dat ze de situatie allebei serieus nemen en beide vergelijkbare doelen hebben. Het paar toont daardoor begrip voor elkaar en werkt aan betere resultaten, zowel in de situatie als in de relatie. Hoewel er nog veel onbekend is over de invloed van persoonlijkheidsovereenkomst op de kwaliteit van relaties, breidt het onderzoek op dit gebied zich uit.

Bij eHarmony hebben we deze onderzoeksresultaten over gelijkenis en persoonlijkheid al lang opgenomen in onze matching- en compatibiliteitssystemen. Het is belangrijk om alle aspecten van relaties te begrijpen en te leren wat relaties succesvol maakt, zodat we de beste en nieuwste onderzoeksgestuurde producten kunnen leveren. Via onze eHarmony Labs begrijpen en blijven we leren wat relaties doet bloeien, en we gebruiken deze kennis om u te helpen de persoon te ontmoeten die bij u past.

Bronnen: A

citelli, LK, Kenny, DA, & Weiner, D. (2001). Het belang van gelijkenis en begrip van de huwelijksidealen van partners voor relatietevredenheid. Persoonlijke relaties, 8, 167-185.

Anderson, C., Keltner, D., & John, OP (2003). Emotionele convergentie tussen mensen in de tijd. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie, 84, 1054-1068.

Berscheid, E., Dion, K., Hatfield, E., & Walster, GW (1971). Fysieke aantrekkelijkheid en datingkeuze: een test van de matching-hypothese. Journal of Experimental Social Psychology, 7, 173-189.

Byrne, D. (1971). Het attractieparadigma. New York: academische pers.

Condon, JW, & Crano, WD (1988). Impliciete evaluatie en de relatie tussen gelijkenis en interpersoonlijke aantrekkingskracht. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie, 54, 789-797.

Dryer, D.C, & Horowitz, LM (1997). Wanneer trekken tegenpolen elkaar aan? Interpersoonlijke complementariteit versus gelijkenis. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie, 72, 592-603.

Gonzaga, GC, Campos, B., & Bradbury, T. (in druk). Gelijkenis, convergentie en relatietevredenheid bij dating en getrouwde stellen. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie.

Kiesler, SB, & Baral, RL (1970). De zoektocht naar de romantische partner: de effecten van zelfrespect en fysieke aantrekkelijkheid op romantisch gedrag. In K. Gergen & D. Marlow (red.), Persoonlijkheid en sociaal gedrag. Reading, MA: Addison-Wesley.

Luo, S., & Klohnen, EC (2005). Assortatieve paring en huwelijkskwaliteit bij pasgetrouwden: een op het paar gerichte benadering. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie, 88, 304-326.

Rosenbaum, ME (1986). De afstotingshypothese: over de niet-ontwikkeling van relaties. Tijdschrift voor persoonlijkheid en sociale psychologie, 51, 1156-1166.

Watson, D., Klohnen, EC, Casillas, A., Nus Simms, E., & Haig, J. (2004). Matchmakers en dealbreakers: analyses van assortatieve paring bij pasgetrouwde stellen, Journal of Personality, 72, 1029-1068.