Sandra Brown: Czego nauczyłam się o miłości

New York Times bestsellerowa autorka Sandra Brown przeszła od pisania romansów do thrillerów ponad dwie dekady temu, ale na szczęście dla tych z nas, którzy kochają dobrą historię miłosną, ta pochodząca z Teksasu nadal potrafi włączyć dobry romans do swoich powieści.

Jej najnowsza praca, Termin, nie jest wyjątkiem. Jest to historia Dawsona Scotta, szanowanego dziennikarza, który wraca z Afganistanu, próbując odzyskać siły po swoich doświadczeniach, kiedy otrzymuje telefon od źródła z FBI, który wprowadza go na trop krajowych terrorystów, którzy uniknęli schwytania dla dekady. Po drodze odkrywa, że rozwija uczucia do byłej żony jednego z obiektów jego śledztwa i jej dwóch małych synów, mimo że sam staje się podejrzanym.

Jako autor 62 New York Times bestsellerów, Brown miał dużo czasu na pisanie na temat miłości. Ale co ważniejsze, przeżyła to, będąc poślubiona mężowi Michaelowi Brownowi (z którym ma dwoje dzieci i czworo wnucząt) od 45 lat.

W tym ekskluzywnym wywiadzie dla eHarmony, zdobywczyni nagrody Romance Writers of America’s Lifetime Achievement Award dzieli się tym, czego dowiedziała się o miłości.

eH: Co teraz najbardziej kochasz w swoim życiu?

SB: Jestem w dobrym miejscu dookoła. Jeśli chodzi o karierę, pracuję tak samo ciężko jak zawsze, ale uwielbiam tę pracę. Mam czterech wnuków, a wnuki są szczególnym błogosławieństwem bycia w tym wieku. Teraz cieszę się moimi dziećmi jako dorosłymi. Możemy być przyjaciółmi, a ja jestem najlepszym przyjacielem obu, a także ich małżonków. Mój mąż Michael i ja nie musimy rozliczać się z nikim oprócz siebie nawzajem. Mamy wolność, której nie mieliśmy, gdy byliśmy młodsi.

eH: Czy ważniejsze jest być kochanym czy kochać?

SB: Równie ważne są kochanie i bycie kochanym. Możesz nie rozpoznać miłości, gdy jest ona rozszerzona na ciebie, jeśli nigdy nie okazywałaś jej komuś innemu.

eH: Co jest najtrudniejsze w miłości?

SB: Najtrudniejszą rzeczą w miłości jest zaakceptowanie niedoskonałości ludzkiej miłości. To jest wspaniałe! Wspaniały! Błogi! Ale to zawsze będzie wadliwe, ponieważ ludzie są wadliwi. Tylko miłość Boża jest doskonała i absolutna.

eH: Kiedy powiedziałbyś, że po raz pierwszy naprawdę znalazłeś miłość?

SB: Pamiętam chwilę: Michael i ja spotkaliśmy się latem podczas wspólnej pracy. Jesienią wróciliśmy do naszych odpowiednich uczelni, które znajdowały się w osobnych stanach. Przez następne kilka miesięcy pisaliśmy listy. (To było na długo przed e-mailami i SMS-ami. Właściwie korzystaliśmy z amerykańskiej usługi pocztowej!) Odliczałem dni, zanim znów go zobaczę. Otworzyłem mu drzwi, zobaczyłem jego uśmiech i poczułem ten wybuch radości. Wiedziałem, że byłbym zmiażdżony, gdyby nie było go w moim życiu na dobre.

eH: Skąd wiesz, czy ktoś jest tym jedynym?

SB: Radzę nikomu nie szukać partnera, z którym chce się być, gdy wszystko jest szczęśliwe i słoneczne. Zamiast tego szukaj przy sobie osoby, którą chcesz, gdy czasy są najciemniejsze. On / ona jest tym jedynym.

eH: Jak myślisz, czego potrzeba w partnerze, aby związek był udany?

SB: Humor. Bądźcie kochankami, ale także dobrymi przyjaciółmi.

eH: Jaką radę dałbyś tym, którzy zmagają się z miłością do siebie – i tym, którzy wciąż szukają miłości?

SB: Znam wiele związków, które się nie powiodły, ponieważ jeden partner próbował uszczęśliwić drugiego. Utrzymywanie głowy nad wodą jest męczące, gdy próbujesz pociągnąć kogoś innego. To też niemożliwe. Unosisz się w rozczarowaniu, dopóki nie utoniesz. Radziłbym więc nie wchodzić w związek, w którym jeden partner jest zależny od drugiego dla szczęścia lub – co gorsza – gdzie jesteś współzależny. Każda osoba jest odpowiedzialna za swoje własne szczęście, które znajduje się wewnątrz, a nie na zewnątrz.

eH: Czy bycie matką pogłębiło Twoją zdolność do kochania?

SB: Rodzicielstwo nauczyło mnie cierpliwości do tego stopnia, że nigdy wcześniej tego nie testowano! Dowiedziałem się, że nie ma nic złego w gniewaniu się na kogoś, kogo kochasz, dla rozproszenia i oddania życia. Posunąłbym się nawet do stwierdzenia, że jeśli rodzic nie złości się na dziecko za łamanie zasad lub nieodpowiedzialne zachowanie, to może ten rodzic nie kocha dziecka wystarczająco.

eH: Jak myślisz, w jaki sposób bycie osobą publiczną wpłynęło na twoją zdolność do znajdowania miłości i bycia kochanym?

SB: Nie byłam osobą publiczną, kiedy poznałam męża i urodziłam dzieci. Ale wierzę rodzinie, że pomogła mi zrealizować moje marzenie. Mój mąż wspierał mnie w 100 procentach, kiedy zaczęłam pisać i nadal jest. Dla moich dzieci byłam i nadal jestem „mamą”, a nie Sandrą Brown. Nie są tak pod wrażeniem nazwiska i zdjęcia na okładkach książek, jak ogromu ciężkiej pracy, którą musiałem wykonać, aby się tu dostać. Nadal są moimi najwierniejszymi fanami, którzy kochają mnie bez względu na wszystko.

Śledź Sandrę Brown na Facebooku i połącz się z nią na Twitterze!

Zdjęcie dzięki uprzejmości: Andrew Eccles