To ja, nie ty: dlaczego jesteśmy podłączeni do sabotowania naszych relacji

W każdym związku na pewno napotkasz kilka wybojów na drodze. Kiedy tak się stanie, możesz ulec pokusie, by wskazać palcem swojego partnera, obwiniając go za nieszczęścia w związku. Ale lata badań pokazują, że najczęściej to nie twój partner jest powodem, dla którego znajdujesz się na rozdrożu. Ty jesteś.

Twoje własne okablowanie fizjologiczne, skład biochemiczny i doświadczenia z dzieciństwa mogą sabotować związek, kiedy najmniej się tego spodziewasz. I dopóki nie zrozumiesz, co się dzieje „pod maską” – co powoduje problemy między wami dwojgiem – będziecie w końcu powtarzać te same dysfunkcyjne wzorce w kółko.

Istnieją trzy sposoby, w jakie nasze umysły i ciała działają przeciwko nam w związkach:

1. Nasze ciała są podłączone do tempomatu.
Nasz świadomy umysł jest w stanie przetwarzać tylko 40 informacji na sekundę, co oznacza, że ponad 95 procent tego, co dzieje się w naszych umysłach, znajduje się poza naszą świadomością. Ten nadmiar informacji jest automatycznie obsługiwany przez układ limbiczny i hormonalny naszego organizmu. Te systemy kontrolują uczucia miłości i pożądania, czy czujemy się emocjonalnie bezpieczni i szczęśliwi w naszych związkach oraz jak związani (lub odlegli) czujemy się w stosunku do naszego partnera. Systemy te kontrolują również to, co się dzieje, gdy związek zmierza na południe. Kiedy narastają nieporozumienia i kłótnie, wzrasta również hormon kortyzol, powodując wysoki poziom stresu i zwiększone uczucie wahania i zwątpienia. Nawet po tym, jak wy dwoje ustalicie, kortyzol pozostaje, pozostawiając was do kwestionowania stabilności związku i tego, w jakim kierunku zmierzają sprawy z partnerem.

2. Nasza lewa półkula mózgu miesza się z emocjami prawej półkuli.
Prawa półkula mózgu odgrywa kluczową rolę w związkach: przetwarza nieświadome i niewerbalne informacje społeczno-emocjonalne i pozwala nam odczuwać empatię dla naszego partnera. Dwoje zakochanych komunikuje się w sposób od prawej do prawej: patrząc sobie w oczy, trzymając się nawzajem i dotykając – co jest bardziej intuicyjne i emocjonalne niż logiczne.

3. Jesteśmy przygotowani do odtwarzania przeszłości.
Nasze doświadczenia z dzieciństwa, w tym nasze relacje z rodzicami i ich wzajemne relacje, tworzą rusztowanie dla tego, jak doświadczamy miłości jako dorośli. Dorośli tęsknią za odzyskaniem miłości, którą czuli (lub miłości, którą chcieliby czuć) dorastając, nawet jeśli ta fantazja nie odzwierciedla rzeczywistości. Na przykład, jeśli byłeś wychowywany przez samotnego rodzica, który zawsze był zajęty pracą, możesz łatwo zauważyć i zostać zniechęconym przez partnerów, którzy stawiają karierę na pierwszym miejscu. Znalezienie osoby, która bezinteresownie skupia się na tobie, daje ci uwagę i miłość, której zawsze pragnąłeś, wypełnia osobistą pustkę. Jeśli jednak nie staniesz się świadomy tego połączenia, możesz nieświadomie być przyciągany do ludzi lub doświadczeń, które odtwarzają twoją przeszłość, nawet jeśli twoja przeszłość była dysfunkcyjna.

Zrozumienie związku między przeszłością a teraźniejszością nie tylko wyjaśnia, do kogo cię pociąga, ale daje ci możliwość zmiany. To także ratunek dla życia, gdy twój związek staje się trudny, ponieważ pomoże ci zrozumieć, co czujecie ty i twój partner, skąd te uczucia się biorą, co je wyzwala i dlaczego.

****
Dr Daniela Roher jest psychoterapeutką psychoanalityczną z prawie czterdziestoletnią karierą, która objęła trzy kraje i dwa kontynenty. Dr Susan E. Schwartz jest analitykiem jungowskim przeszkolonym w Instytucie CG Jung, który wykłada na całym świecie. Razem są współautorami nowej książki, Pary na rozdrożu: pięć kroków do powrotu do miłości (styczeń 2012). Aby dowiedzieć się więcej, odwiedź http://www.couplesatthecrossroads.com/.